مکانیابی خودروهای خدمات اضطراری با در نظر گرفتن ورود گروهی تقاضاها

در این پایان نامه مسئله مکانیابی خودروهای خدمات اضطراری مورد نظر می باشد. هدف این دسته از مسائل بهبود در زمان رسیدن به محل حادثه است. زمان رسیدن به محل حادثه در نجات جان افراد نقش بسیار مهمی را ایفا می کند به همین دلیل از جمله مواردی است که نسبت به بررسی و توجه بیشتر به آن ها احساس نیاز می شود. در بسیاری از مطالعات که تاکنون در این زمینه صورت گرفته هر حادثه نیازمند یک خودروی امدادی بوده است. همچنین نرخ تماس ورودی به تمامی ایستگاه ها یکسان در نظر گرفته شده است. اما جهت واقعی تر ساختن مدل، در مدل ارائه شده در این پایان نامه، امکان اختصاص بیش از یک خودروی امدادی به تماس های اضطراری وجود دارد. همچنین نرخ تماس ورودی به هر ایستگاه وابسته به تعداد نواحی تقاضای تخصیص یافته به آن ایستگاه است. در مدل ارائه شده فرض می شود هر ناحیه تقاضا تنها می تواند به یک ایستگاه امدادی تخصیص یابد. با توجه به امکان ارسال بیش از یک خودروی امدادی برای هر تماس، جهت محاسبه احتمال بیکار بودن خودروهای امدادی سیستم صف با ورود گروهی بکار گرفته شده است. بدین منظور یک مدل برنامه ریزی غیر خطی عدد صحیح مختلط با هدف بیشینه سازی پوشش مورد انتظار ارائه شده است. مدل پیشنهادی به دنبال مکان های بهینه جهت احداث ایستگاه ها و همچنین تعداد خودروی قرار گرفته در هر ایستگاه است. با توجه به وابستگی نرخ تماس ورودی به مکان ایستگاه و نواحی تقاضای تخصیص یافته به آن، یک الگوریتم ژنتیک برای حل مدل ارائه شده است. همچنین برای بررسی کارایی و اثر بخشی الگوریتم ژنتیک از الگوریتم شمارش کامل بهره گرفته شده است و نتایج به دست آمده مقایسه شده اند. به علاوه با فرض این که هر تماس نیازمند فقط یک خودروی امدادی باشد، یک مدل خطی برای مسئله ارائه شده و به صورت دقیق و با استفاده cplex و همچنین به کمک الگوریتم ژنتیک حل شده است و نتایج مقایسه شده اند. در انتها یک مطالعه موردی در شهر مشهد برای مکان یابی ایستگاه های امدادرسانی به حوادث ناشی از گاز شهری و تعداد خودروی امدادی در هر یک از آن ها انجام شده است؛ همچنین نتایج حاصل از مدل مورد بحث قرار گرفته و تجزیه و تحلیل پارامترهای اثر گذار بر مدل ارائه گردیده است.